End Credit ในโรงหนัง

หนึ่งในนิสัยติดตัวที่ได้รับจากการเล่นเอโรเกะคือ "การเคารพบรรดาผู้สรรสร้างผลงานทุกคน"

ปฏิเสธไม่ได้เลยว่าผู้กำกับ ผู้เขียนบท นักวาด และนักพากย์ คือบุคลากรสำคัญที่กำหนดทิศทางของเกม แต่คนที่ทำให้ผลงานดังกล่าวกลายเป็นความจริงได้คือทีมงานที่อยู่เบื้องหลังทุกคน

End Credit เป็นสถานที่เดียวที่จารึกชื่อแรงงานตัวเล็กตัวน้อยเหล่านี้ ดังนั้นผมจึงตั้งใจอ่าน End Credit ตอนท้ายเกมทุกครั้งที่มีโอกาส เพื่อเป็นการแสดงความเคารพและให้เกียรติเหล่าทีมงานที่พยายามทำให้ความฝันของใครสักคนออกมาเป็นรูปเป็นร่างได้

เรื่องที่น่าประหลาดใจคือโรงหนังในไทยนี่แหละ เมื่อเนื้อเรื่องในหนังดำเนินมาถึงฉากจบตอนสุดท้าย แทนที่จะรอให้ End Credit ฉายจบก่อน แต่พนักงานดันเปิดไฟ เปิดประตูทางออก แถมผู้คนในโรงทยอยเดินออกจากโรงกันหมดเลย

ถ้าใครยืนกรานว่าจะนั่งอยู่ที่เดิมจนกว่าหนังจะฉายจบสมบูรณ์จริงๆ ก็จะได้พบกับ "สายตาอาฆาตแค้น" จากแม่บ้านที่กุลีกุจอเข้ามาทำความสะอาดเพื่อรอต้อนรับแขกผู้มาเยือนรอบถัดไป

ไม่น่าเชื่อว่าการรอดู End Credit ในโรงหนังจำเป็นต้องมีจิตใจที่แข็งแกร่งอย่างยิ่ง เมื่อไหร่วัฒนธรรมการรับชม End Credit จะแพร่หลายในไทยกันนะ