รีวิว Orefukachi (Hulotte)

สรุปสั้นๆ : ไทเค็นบังสนุก เกมเต็มน่าเบื่อ คุณภาพตกต่ำลงเมื่อเทียบกับเกมซีรีส์ Yabai

หลังจากที่เล่นเกมชื่อยาวล้นขอบจออย่าง Ore no Hitomi de Maruhadaka! Fukachi na Mirai to Misukasu Vision (俺の瞳で丸裸！不可知な未来と視透かす運命) หรือชื่อย่อ Orefukachi จบแล้ว พูดตรงๆ ว่าผิดหวัง ไม่ค่อยประทับใจสักเท่าไหร่ ถ้าให้คะแนนก็คงประมาณ 6–7 จากคะแนนเต็ม 10

ปัญหาใหญ่ของเกมนี้คือจังหวะ (pacing) ของเนื้อเรื่องที่ทำได้ห่วย ไม่ใช่ "ไม่ดี" แต่ "แย่" เลย แม้ว่าเนื้อเรื่องทั้ง 7 รูทไม่ซ้ำกัน ไม่ได้กดปุ่ม Ctrl+C Ctrl+V แล้วใช้ฟังก์ชั่น Find and Replace เพื่อเปลี่ยนชื่อตัวละครแบบเดียวกับเกมสาวน้อยหมู่บ้านร้าง ~เมืองชนบทกรงขังปริศนาเย้ายวน~ แต่เนื้อเรื่องทุกรูทเป็น pattern เดียวกันและมีข้อบกพร่องเหมือนกัน 2 ประการ ได้แก่

1. การเปลี่ยนผ่าน (transition) ความสัมพันธ์จากเพื่อนเป็นคนรักเข้าขั้นย่ำแย่

เมื่อมีการสร้างตัวละครและจับตัวละครมาทำความรู้จักกัน ขั้นตอนถัดไปคือการสร้างเหตุการณ์ (event) อะไรสักอย่างเพื่อผูกโยงตัวละครเข้าไว้ด้วยกัน

เกมนี้มีชอยส์ให้เลือกว่าพระเอกควรคิดถึงนางเอกคนไหนดี หลังจากที่ผู้เล่นเลือกชอยส์เสร็จ วันถัดมาพระเอกจะรีบตรงดิ่งพุ่งตรงเข้าไปจีบ หยอดคำหวาน แทะโลม และคอยตามตื้อนางเอกไม่หยุด ถ้าเป็นคนปกติคงโทรแจ้งตำรวจจับขังคุกยาวๆ แต่นางเอกเกมนี้ดันใจอ่อนตอบตกลงง่ายๆ ซะงั้น

ต่อให้บอกว่าพระเอกเป็นเพื่อนสมัยเด็กกับนางเอกก็เป็นข้ออ้างที่ฟังไม่ขึ้น วิธีที่เกมสื่อออกมาช่างน่าตลกขบขัน (absurd) สิ้นดี ไม่รู้ว่าเป็นเพราะผู้กำกับสั่งมาหรือเปล่า  ไม่เห็นจำเป็นต้องบีบบังคับให้พระเอกกับนางเอกรีบคบกันเป็นแฟนเลย ปล่อยให้ทั้งสองคนเผชิญหน้าและก้าวข้ามอุปสรรคก่อนแล้วค่อยคบเป็นแฟนก็ได้

2. การผูกปมปัญหาและการคลี่คลายอุปสรรค

หลังจากที่พระเอกแทะโลมจนนางเอกใจอ่อนยอมคบเป็นแฟน นางเอกทุกรูทจะเผชิญกับปมปัญหา 2 ครั้ง ครั้งแรกเป็นปัญหาจิปาถะปลีกย่อย และครั้งที่สองเป็นอุปสรรคใหญ่หลวงที่ทั้งสองคนต้องร่วมมือร่วมใจกันฝ่าฝันไปให้ได้

แม้ว่าปัญหาที่เกิดขึ้นเกี่ยวข้องกับเวทมนตร์ตรงตามคอนเซปต์เกม แต่ประเด็นที่ผมไม่ชอบคือ ปมปัญหาเหล่านั้นกลับถูกคลี่คลายได้อย่างไม่มีปี่มีขลุ่ยจนน่าอัศจรรย์ด้วยวิธีที่ผู้เขียนบทไม่เคยบอกผู้เล่นเกมมาก่อน (deus ex machina)

เรื่องปมปัญหาถูกคลี่คลายง่ายเกินไปอาจจะพอมองข้ามได้อยู่บ้าง แต่เรื่องที่ปล่อยผ่านไม่ได้คือปมปัญหาคลี่คลายได้เพราะว่ามันไม่มีปัญหาอะไรตั้งแต่แรก

เนื่องจากเนื้อเรื่องเกมนี้แบนราบเป็นเส้นตรง ผู้เขียนบทจึงพยายามแถอย่างสุดฤทธิ์ ทำให้เรื่องเล็กๆ น้อยๆ กลายเป็นปัญหาใหญ่ และพยายามโน้มน้าวให้ผู้เล่นเชื่อว่านี่คือปัญหาใหญ่ เชื่อเถอะ กราบล่ะ แต่สุดท้ายโน้มน้าวผู้เล่นไม่สำเร็จ